Sunday, September 5, 2010

Slim Bag?

natawa na lang ako.
ok itong Gym Bag. hahaha
nakaka-inspire:)


...slim bag?

Friday, September 3, 2010

Missing myself

I miss myself.

When will you be coming back? I lost you since forever. I can't even remember.
I want my sanity back.
I want my old self back. The one that used to laugh on simple things...mature stuff.
Talk without taboo.
Walk without map.
Go out without time.
Live without limits.

Where art thou. I miss you.
I want to sleep again in a big big bed full of pillows and dreams. As fantasy awakens me, imagination lets me doze again to a special place I always wanted to conquer
I miss dreaming. For myself.

Sorry. I forgot myself for a long time.

I want you back. Please. I need you right now.
It's sad that I'm now looking for you when everything else is failing.
I want you back.

The hyper psychedelic red loving person who knows no boundaries.
Talks to his self in public.
Does beyond normal.
Dance til nobody's alive.

How did I lose you?
Already forgot how, where, when, and why. of all people. why you...
Maybe my hunger for other indiviual's caring and passion drove you to death.
But now that that passion has already gone perishing, how can I revive you.

I still want that passion, but he doesn't love me anymore. But you.. you love me. You love me more than anyone else right?
Talk to me!!! now!! in English, tagalong, barok, beckymon, jejemon, conyotic, anything...I will try to understand. I know you for so long. I can understand...you know me.

I just miss being happy.
I forgot how it feels.
I'm afraid I won't be able to feel it again.
Do I deserve it? Everybody does.
After all the drama ang shit I've done. No, I don't deserve it.
But not for long.
Let me suffer.
Let me die.
Let me perish.
Today.
and tomorrow, let me be reincarnated and fly on the alps, where I used to wander.

Missing caring.
Missing love.
Missing true passion.
Who can share these to me? It's all gone now. Nobody seems to care. to love.
I still love you. And I know it's true, with my tears as witness to my heart's credibility. You know when I cry..it's of truth. And today...I'm weeping. and I miss you.

Sorry. I'll miss my passion. But I miss myself more.
I just realized... my true passion is myself. And from the moment that all else fail, I can't be with anyone else... except for me.

Thursday, September 2, 2010

I write then I'm right

Malala na ito... tinatamad na naman kasi ako mag-blog.

Nakaka-pressure kasi minsan ang magsulat. Parang hindi tunong ComArts grad noh? hahaha.

College pa lang ako... sa Creative Writing class ko kay Ms. Layeta Bucoy, kinakitaan na ako ng excemptional na galing sa.. katamaran.

Kailangan kasi... ok rephrase: Requirement kasi na mag blog kami every week ata yun or every day... syempre.. ginawa ko naman.

Kinalkal ko mga lumang blogs ko sa friendster at isa isang nilapat sa blog ko sa multiply (kung saan yun chinecheck ang mga blogs)

Minsan... once a week lang din ako mag-update, tapos maglalagay na lang ako ng tatlong entries... parang wholesale. hindi tingi tingi.

Pero.. don't get me wrong.. masayang mag-blog. Nasisiyahan ako pag nagsusulat.
May mga klase din ako nung college na napuri mga sinulat ko. May mga instance pa na nabigyan ako ng libro ng prof ko dahil sa kagalingan ko in a major major way. Pero feeling ko nasipagan lang siya sakin kasi madami akong sinubmit na short stories na ginawa ko noon.

Nabigyan ako dati ni Sir Dennis Aguinaldo ng Pugad Baboy na komiks dahil sa isang alamat na sinulat ko. Alamat ng Freedom Park ata yun. Hindi yun ang first prize, (muntik ko ng masungkit actually e, kung hindi lang umepal yung "Alamat ng Kape sa Los Banos" na mas weird ang kwento kesa sa akin)

After a year ata or two, naging Prof ko ulit si Dennis Aguinaldo, nanalo na naman ako sa kanya ng libro. namigya kasi siya ng books niya na mga luma at muntik ng bahain nung panahon ng milenyo sa kanyang library.. este bahay.
Kung hindi pa naman ako ang maging "best in review" nun. nagpasa ako ng apat na reviews ko ng short story, pero isa lang naman talaga ang pinapagawa niya. ahahaha. oo dinadaan ko din sa paramihan.

Nung binabanggit na yung grading, student number lang ang sinasabi tapos yung total grade... tapos na niya banggitin lahat... sinara na niya yung parang logbook ng mga teacher, pero parang di ko narinig yung student number ko??
Kaya nagparinig ako: " Shet parang di ko narinig yung akin."

Nakaramdam naman yung prof ko..infernes.. kaya mega ulit ulitan siya ng pagsabi ng grade ko:

04-01673...200++ eklabu cheverlanever.. (syempre hindi ganyan ang pagkakasabi niya. Nakalimutan ko na kasi yung saktong grade.. basta mataas, na ikinagulat ng mga kaklase ko kung sino ang henyong nag mamay ari ng gradong lagpas pa na sa orihinal na grading system. wala naman sa mukha ko ang magkakaron ng ganung grade kaya kebs na nila sakin

Nung unang sabak ko naman nung college, may sinalihan akong contest na gagawa ng tula para sa Student Office eklabu...

kahit na pag binabalikan ko yung sinulat ko noon.. at nakokornihan ako pag binabasa ko ngayon ( at ni hindi ko na nga ata alam o tanda kung sansan cosmetics ko inilagay yung softcopy at hardcopy ko nun), nanalo ng first prize at isang medalyon ang pyesang iyon.

..itutuloy