Slim Bag?

natawa na lang ako.
ok itong Gym Bag. hahaha
nakaka-inspire:)


...slim bag?

Missing myself

I miss myself.

When will you be coming back? I lost you since forever. I can't even remember.
I want my sanity back.
I want my old self back. The one that used to laugh on simple things...mature stuff.
Talk without taboo.
Walk without map.
Go out without time.
Live without limits.

Where art thou. I miss you.
I want to sleep again in a big big bed full of pillows and dreams. As fantasy awakens me, imagination lets me doze again to a special place I always wanted to conquer
I miss dreaming. For myself.

Sorry. I forgot myself for a long time.

I want you back. Please. I need you right now.
It's sad that I'm now looking for you when everything else is failing.
I want you back.

The hyper psychedelic red loving person who knows no boundaries.
Talks to his self in public.
Does beyond normal.
Dance til nobody's alive.

How did I lose you?
Already forgot how, where, when, and why. of all people. why you...
Maybe my hunger for other indiviual's caring and passion drove you to death.
But now that that passion has already gone perishing, how can I revive you.

I still want that passion, but he doesn't love me anymore. But you.. you love me. You love me more than anyone else right?
Talk to me!!! now!! in English, tagalong, barok, beckymon, jejemon, conyotic, anything...I will try to understand. I know you for so long. I can understand...you know me.

I just miss being happy.
I forgot how it feels.
I'm afraid I won't be able to feel it again.
Do I deserve it? Everybody does.
After all the drama ang shit I've done. No, I don't deserve it.
But not for long.
Let me suffer.
Let me die.
Let me perish.
Today.
and tomorrow, let me be reincarnated and fly on the alps, where I used to wander.

Missing caring.
Missing love.
Missing true passion.
Who can share these to me? It's all gone now. Nobody seems to care. to love.
I still love you. And I know it's true, with my tears as witness to my heart's credibility. You know when I cry..it's of truth. And today...I'm weeping. and I miss you.

Sorry. I'll miss my passion. But I miss myself more.
I just realized... my true passion is myself. And from the moment that all else fail, I can't be with anyone else... except for me.

I write then I'm right

Malala na ito... tinatamad na naman kasi ako mag-blog.

Nakaka-pressure kasi minsan ang magsulat. Parang hindi tunong ComArts grad noh? hahaha.

College pa lang ako... sa Creative Writing class ko kay Ms. Layeta Bucoy, kinakitaan na ako ng excemptional na galing sa.. katamaran.

Kailangan kasi... ok rephrase: Requirement kasi na mag blog kami every week ata yun or every day... syempre.. ginawa ko naman.

Kinalkal ko mga lumang blogs ko sa friendster at isa isang nilapat sa blog ko sa multiply (kung saan yun chinecheck ang mga blogs)

Minsan... once a week lang din ako mag-update, tapos maglalagay na lang ako ng tatlong entries... parang wholesale. hindi tingi tingi.

Pero.. don't get me wrong.. masayang mag-blog. Nasisiyahan ako pag nagsusulat.
May mga klase din ako nung college na napuri mga sinulat ko. May mga instance pa na nabigyan ako ng libro ng prof ko dahil sa kagalingan ko in a major major way. Pero feeling ko nasipagan lang siya sakin kasi madami akong sinubmit na short stories na ginawa ko noon.

Nabigyan ako dati ni Sir Dennis Aguinaldo ng Pugad Baboy na komiks dahil sa isang alamat na sinulat ko. Alamat ng Freedom Park ata yun. Hindi yun ang first prize, (muntik ko ng masungkit actually e, kung hindi lang umepal yung "Alamat ng Kape sa Los Banos" na mas weird ang kwento kesa sa akin)

After a year ata or two, naging Prof ko ulit si Dennis Aguinaldo, nanalo na naman ako sa kanya ng libro. namigya kasi siya ng books niya na mga luma at muntik ng bahain nung panahon ng milenyo sa kanyang library.. este bahay.
Kung hindi pa naman ako ang maging "best in review" nun. nagpasa ako ng apat na reviews ko ng short story, pero isa lang naman talaga ang pinapagawa niya. ahahaha. oo dinadaan ko din sa paramihan.

Nung binabanggit na yung grading, student number lang ang sinasabi tapos yung total grade... tapos na niya banggitin lahat... sinara na niya yung parang logbook ng mga teacher, pero parang di ko narinig yung student number ko??
Kaya nagparinig ako: " Shet parang di ko narinig yung akin."

Nakaramdam naman yung prof ko..infernes.. kaya mega ulit ulitan siya ng pagsabi ng grade ko:

04-01673...200++ eklabu cheverlanever.. (syempre hindi ganyan ang pagkakasabi niya. Nakalimutan ko na kasi yung saktong grade.. basta mataas, na ikinagulat ng mga kaklase ko kung sino ang henyong nag mamay ari ng gradong lagpas pa na sa orihinal na grading system. wala naman sa mukha ko ang magkakaron ng ganung grade kaya kebs na nila sakin

Nung unang sabak ko naman nung college, may sinalihan akong contest na gagawa ng tula para sa Student Office eklabu...

kahit na pag binabalikan ko yung sinulat ko noon.. at nakokornihan ako pag binabasa ko ngayon ( at ni hindi ko na nga ata alam o tanda kung sansan cosmetics ko inilagay yung softcopy at hardcopy ko nun), nanalo ng first prize at isang medalyon ang pyesang iyon.

..itutuloy

Drugs? Yes... I buy at Mercury Drugs.

Kayanin niyo to mga kapanatag.

Kabugin ang mga Geometry at Algebra lessons niyo.



Apir! Lovet!

BORACAY! FREESCAPADE! I want! I like! I will!

I'm excited!!!

I'm feeling I'll be back in Boracay the soonest possible time with SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK

And fortunately... be staying at bonggang bonggang MICROTEL INNS and SUITES

I really have these great vibes! Come on Boracay! Come and get me... or else.. I'll come and get you! hahaha

Gusto ko ulit bumalik ng Isla ng Boracay.



Para...

Makipaglandian ulit with kapanatag friends. (Touching my nipples not included.) Maglakad pappuntang Kalibo ng... naka boyleg briefs.

Mag-intay ng bangka papuntang Kalibo ng... naka boyleg briefs pa rin. Habang pinagtitinginan ng mga locals.

Mag-Bitch volleball.

Nakipagpusatahan kasi kami last time... ng fruitshake. at sa awa naman ng dyos, nakauwi na kaming lahat sa Maynila, nabaon na lang sa limot ang pangarap naming fruitshake

Read: What happens in Boracay Stays in Boracay. ...And in Facebook:) and Blog:)

Bumili ng sangkaterbang 2 for P150 na tshirt. Na pwede din palang mabili sa may quiapo at dibisorya kung gusto mong magpanggap na galing Boracay. pero bakit pa.. e anjan naman ang SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK para dalhin ka sa Boracay anytime? Sus!

Para ma-try ko naman yung underwater na may helmet na pwedeng magpa-video at pichur pichur. Chipangga kasi yung version ko. Basta makasisid lang at makapagpapicture. Ayoko ng pichur na yan. mukha akong sisiw sa loob ng balot.

Maglakad muli sa kawayan. This time.. Magpapabayad na ako.

Maging emo sa eroplano, lulan ng SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK, habang tinitingnan ang Luzon. Hindi ko kasi nakita bubong namin last time e. So kailangan ko talaga bumalik.

Saka nung pauwi na kami, nasira yung gulong ng eroplano namin, kaya hindi kami binaba sa airport mismo. Kinailangan pa kaming mega sunduin ng bus. Grrr.. 2 hours din ata kaming ihing ihi sa ginaw sa loob ng eroplano. Maswerte na kami...kasi yung iba.. binaba sa Clark. hihihi.. Pagkakamali lang namin... di kami nag-SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK nun.

Ang bumawi.
kailangan kong patunayang hindi ako nasesenglot kapag umiinom! Kailangan kong bawiin ang nawala kong reputasyon at dignidad sa inuman!!!

Tahhmuuuh!!

Ang mag eksperimento ulit sa mga bakal. This time, magpapabayad na talaga ako.

nakalimutan kong tumulay as bakal na yan. Kailangan ko talaga bumalik!!
gusto ko sa tapat ng MICROTEL INNS and SUITES.

Sumakay ulit sa Bangka! at mag emote habang kumakanta ng everynight in my dreams... I see you.. I feel you...

"Jhaaackhh! theressshhh a bhhhooatthh... Jhaaakkkhhh! WUhssss wuhsssh *sipol sipol* *ngatog*"

Mag-model model sa balsa. habang kabadong baka tumaob.

Hindi ko naperfect ang split at touch toe ko sa ere... Kailangan kong buhayin ang reputasyon ko. Sayang ang talon na to. Dapat ulitin!! gusto ko pagtalon ko, maaabot ko yung dadaang SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK sa ere. haha

Ang bumili ng bayong bayong na pasalubong sa tindahan ng pasalubongan sa tabi ng airport. 3 for P100 ang mga kakanin kaya bongga na. May Free bayong ka pa. YUng suman nila.. maraming flavors, at 20pcs for P100 din. MAy free bayong pa.

Kinulang ako sa bayong e. kaya Need-a blanka ko talaga bumalik.

Ang magpa-tan ng negrang negra.

Partida ha. mega babad na ako sa ultra Violente rays, walang epektong matindi tindi.

Siguro kasi parang espasol buhangin sa boracay.

Parang Di ko feel ang pose ko dito e... parang gusto kong ulitin..

Pero... kung magsi-SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK naman ako... hindi na kami dadaan dito sa Kalibo airport.

may ganito din ba sa Caticlan???

Makipagharutan. habang papunta sa hotel naming sa Residencia Boracay. Pero gustong gusto kong ma-try sa MICROTEL INNS and SUITES As in mga pare.

Hindi perfect ang headstand ko dito. Kailangan ko ng second take. hindi ako makakapayag.

Sana sa susunod na punta ko dito.. hindi na ako hahabulin ng mga gulay dagat na yan. Para pag ahon ko naman hindi na ako si poison ivy o si Shrek.

Gusto ko yatang ulitin to. Dun sa tapat ng nagpo-poy dance naman. hahah

Ayoko na ng mga ganitong picture. Gusto ko dun naman sa may buhangin na may nakalagay "BORACAY 2010" Juice ko ha. Sa konti ng pichurs ko wala pa akong photo op dun. tsk tsk

Ang baba masyado... saka hindi 180 degrees yung legs. Ulitin! Ulitin! Ulitin!

Maghanap ng kakilala sa wall ng Cocomangas. hahaha..

Ito yung wall kung saan naka-ukit yung mga names ng mga nakatapos nung "__(insert number here) shots" dun sa Cocomangas bar.

Last time.. nahanap namin yung ex nung gf ko. Binalak na namin tanggalin yung pangalan. kaso nakakahiwa yung yero. hahaha

kailangan pag bumalik ako... hindi na obvious ang skeletal system ko. Baka ibenta kasi tong mga picture sa mga Medtech students at pag aralan nila. Tibia, Fibula, Rib cage, carpals, tarsals, patella, skull, floating ribs. hahaha

Growing up with the Olympic energy! Growing up with MilO!!! Milo Everyday!

pag bumalik ako.....

.... hindi na ata ako magki-cliff dive. hindi na ata kaya ng powers ko pala. haha gusto ko pang mabuhay ng matiwasay at walang kaba.

Isa lang picture ko sa cave e... sana dalawa man lang. kaya babalik ako.

Gusto kong magpakabusog ulit at magpadagdag timbang sa buffet meals!!!

Baka mag exceed nga lang ang check in baggage ng tyan ko. mahirap na. Buti na lang... SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK ay sasakyan ko. hhehehe

Ang muling kantahin ang awit ni Katy Perry. (wag sana itong makita ng mga kamag anak ko)

*cross fingers ng bonggang bongga*

At sana.. pati ito... hindi nila makita.

...Sa susunod... red naman susuot ko:) Rubi?

Mang maging cheesy, at magpaka-sweet, at mainlove.

BORACAY IS LOVE. LOVE. LOVE.

Nagpapasalamat ako sa bumubuo ng Couchsurfing Manila, kay Lynn Labios na nagpatira sa amin sa kanyang resort sa Boracay (not Bora) at sa mga litratong ninenok ko sa fb kahit na naka-tag naman na ako: Karen Valdez, Catherin Iblan, Simon Cervantes, Joy Eusebio, Jester Moyano. Mahal ko kayong lahat.

Nagpapasalamat na din ako sa SEA AIR , SEA AIR FACEBOOK at sa MICROTEL INNS and SUITES in advance. chos!

Parang gusto ko din magkape sa lente ng camera

Hindi ako nagpapaka-peotic.


Haha.. after kong makita ang mga pics na ito... aba, parang gusto kong malaman ang feeling ng humigop ng kape sa lens ng cam... Canon specifically.

Order na sa http://www.canonmugs.com/ . FREE SHIPPING!

I-order niyo na lang ako at i-higop. $40 ata ang isa e. hahaa.. yan yung pinaka-mura. At least, wala kang babayaran tapos ikakatok na nila s pinto niyo yang tasa.:)

At least pag nasa trip ka.. tatanggalin mo lang yung lens ng Canon cam mo, pwede ka ng sumahod ng tubig sa batis at uminom. O kaya biglaang kailangan mo uminom ng gamot, or mag toothbrush, or maligo.

Pwede nang pagsamahin ang Photography fans at Coffeeholics.

Romulo's Cafe - Nakatapak na din ako sa wakas.

Hindi ko na matandaan kung last year nga lang ba nung biglang may tinayong bonggang bonggang bahay sa tabi ng opisina namin. Actually, series of apartments yung nasa hanay ng office namin (including na din ang jopisina namin). Alam mo naman sa Scout area, pang-shala ang mga bahay. So merong nirerenovate na bahay sa tabi namin. Ganda ng interiors! Pinapasok pa lang yung mga gamit mula sa labas at sa service na mga sasakyan, minamatyagan ko na. Parang mga lumabas sa magazine ng HOME ang mga furnitures. Pasok sa Urban Zone.

Nang matapos na... nyek. Hindi pala bahay kundi isang bonggang bonggang restaurant pala ang tinayo.

Kaya pala may nakasabit na Romulo's. kala ko trip trip lang ng may ari.

Pag lumalabas ako ng office, sinusulyap sulyapan ko yung loob ng Romulo's. Ang angas talaga ng loob. Honggondoh!!

Ganito pa nga ang usapan namin ng shopismet ko:


Officemate: Uy! traffic dun sa labas. Kita mo?

Me: san?

Officemate: Sa labas natin. may shooting ata! hahaha.. tara!

Me: Sinong shinu-shoot? may basketball court na ba jan?

Officemate: shunga. May shooting ata yung "Us Girls" nakita ko kasi sina Angel at Iya.

Me: Nasan si Cheska?

Officemate: Anubah! Ito kaharap mo.

Me: ...san banta teh?

Officemate: ewan kung nasan.

Me: nung isang araw diba kinawayan ko si Tito Geny (Lopez) jan sa labas.

Officemate: weh??

Me: Truelagen! May kasama siyang babaeng bagets.

Officemate: ang zoshaallin talaga jan sa kabila noh? Kaya tara na kina Karen at bumili na tayo ng lutong ulam

Me: Sige order na lang tayo kay Mang Ed. para di na tayo lumabas.

Officemate: kelan kaya tayo makakakain jan noh?

Me: So nagpaparinig ka na niyan. O dali panik ka sa taas. sabihin mo kay Sir dun tayo magmeeting. dali! tapos order tayo ng marami. hahah

Officemate: wag na baka ikaltas pa sakin.

Meaning...sosyal talaga.

Pag pasok mo, black and white lahat.. at oo. pati mga naka-sabit na pictures b&w.

pati mga waiter. (na walang pogi)

pati table. pati bintana, pati sahig.

para kang pumasok sa black and white na mubi. Itim at puti lang talaga. Kala ko nga pati mukha ng mga waiter b&w din.

Buti naman... habang iniintay namin ang aming pagkain... nagdasal ako. Na sana.. yung ihahain sa amnin ay may kulay. In-expect ko na din kasi na black and white yung kulay ng sinigang.

pero it turned out... hindi naman pala.

yehey na rin. Siya si Ms. Rose at si Ms. Rosebel.
Nilibre nila kami ni Je kasi birthday ko daw nung isang isang isang linggo. Awww.. tats naman ako. first time kong makapasok sa loob ng Romulo's

natupad na isa kong pangarap.

Libre pa. Award. Ang sayang Bday gip.

Kaya salamat sa mga lola mo. Gow!

Ito ang mga in-order namin. I mean... nila.

May isang malaking mangkok yan. Sinalin lang jan.
SINIGANG NA SALMON - nakalimutan ko yung presyo. hindi naman ako ang um-order e.
gaya ng mga sosyal sosyalan na napapanood ko sa pelikula, hinigop higop ko yung sabaw gamit ang kutsara. at... shet... Ang... S.A.R.A.P.

Hindi ako mahilig sa isda, pero ang sarap nung salmon. wagi. Kakaiba yung lasa nung sabaw. parang ulam sa sarap pag sinabaw mo sa kanin. basta.

Ito naman ang..
CRABLETS
first-time kong makatikin nito sa "Top Grill" sa Makati. Pero parang ang rungis nung texture sa dila (uuy ang arte ko) saka may natitira-tirang shell sa bibig. Kaya medyo hesitant akong kainin to.
But no! Mega dip lang ako sa suka, at boom. shet. Sarap again! Muntik na kaming mapa-order ng beer sa tanghaling tapat.

At ito na.. ang
CRISPY PATA.
Medyo matagal na siyang naka hain, pero hindi nawawala yung lutong niya.
Ang sarap pa nung sarsa niya sa ibabaw. Malutong..tapos malabot. Parang naging chicharon yung balat. Wagi din yung mga talong sa tabi.

Kaya naman.. Belated happy Bday talaga sa akin:)


Sorry, wala akong makwentong inumin kasi nag-tubig lang ako.
Kagagaling ko lang kasi sa sakit, ang feeling ko, hindi dapat ako uminom ng ibang liquid dahil number 1- dehydrated ako. number 2-umiinom ako ng gamot. At number 3- libre ang tubig. wala akong pera. akala ko kasi ako mag magbabayad. hahaha

All in all, naka-P1,480+ lang yata kami. Ewan ko kung mura na yun. apat kaming lumafang

RATE! 1-10 (10-highest)

FOOD - 8 (keri lang ang food. masarap.)
SERVICE - 8 (walang artistahin)
AMBIANCE - 9 (honggondooh!)
PRICE - 7 (mejo nakakabutas ng bulsa)

nakakatuwa nga pala yung waiter. Kasi hindi namin naubos yung ibang ulam. Kasi marami yung servings. Yung Crablets mejo may karamihan pa. So sabi namin ipabalot na lang. Sabi ba naman nung waiter:


Waiter: Hindi niyo po yata nagustuhan yung "crablet." Hindi niyo po kasi naubos.


..Angkonti lang kaya kuya. kaya nga crablet lang?chos.
Hihihi:D


Gora na dun!!

Address: 33 SCOUT TUAZON CORNER DR. LAZCANO STREETS Quezon City

Phone: +63(2)3327275 (Magpa-reserve pag maramihan)

Meron din silang mga function rooms kung bet niyo dun mag meeting-meetingan o mag pa-party, prescon, etc.

Ngayon ko lang din nalaman, may iba ibang rooms pala sa loob na ang soshala talaga! iba iba ang kulay.. may Brown room, may Yellow room, Green, I wonder kung may Ecru, Vermillion, o magenta?

Directions: Along Tomas Morato Ave, you'll see Alfredo's Steak House, just infront of Starbucks (Tomas Morato Branch). That street is Scout Dr. Lazcano (don't confuse it with Scout Lozano). Turn your wheels on the Alfredo's side of street and before you hit the other street which is Scout Tuazon, you'll see the B&W Romulo's Cafe... Na katabi lang ng opisina namin. hahaha.. so pag nakapunta ka na dun, malamang sa alamang e... pwede mo na ako i-doorbell sa kabila. Yun ay kung... andun ako.

Payo: wag kayong magsusuot ng Black and white. or magpapaparty na b&w ang theme. or else... you belong. Baka masanggi sanggi ka ng mga tao. Hindi ka nila makita.


salamat pala http://www.manilareviews.com/ sa mga pictures na chinurba ko lang bigla bigla.

Metropad

Bongga ng Metro ha!

Sila ang kauna-unahang magazine dito sa Pinas na merong downloadable readable version sa IPAD!


Pang Shala talaga.


Mga concerns ko lang...

- Hindi kaya humina naman ang circulation nila, or ang print sales nila if sa IPAD na lang sila babasahin?

- May bayad ba ang pagdownload sa Metro using IPAD?

- If may bayad, pareho lang ba ng cost nung printed version? (baka mas mura kasi hindi na ipapa-publish. haha. pagka-layout ng mga lola mo, eh wala ng imprenta imprenta, upload upload na lang)

- Paano ang advertising revenue nila dito? E pito lang ata ang may IPAD sa pinas. nasira pa yung sa dalawa kasi beta lang. hahaha

Ang maganda sa Ipad version nito, may mga behind the scenes eklabu ito na higit pa sa pictures ay may mga videos pa. So parang Metro TV ang labas niya. Magazine TV. And yung mga In-mag contest and promos, mas magkakaroon ng creative executions na bagay sa mga apps ng Ipad.
Mas bobonnga ang advertising mileage ng mga advertisers. Yun nga lang.. sino lang ba may Ipad. makabili nga bukas para market na din ako ng Metro. haha

Nga pala mga kapanatag

Ito ang makikita niyo sa cover ng August issue ng Metro.

Sino sa tingin niyo ang pinaka-virgin ang itsu? Sino ang pinaka-kagilagilalas ang kagandahan?

Parang Kristine Hermosa pa rin ako. Taena mga pare, siya na ang walang pores at hindi tumatanda at paganda pa ng paganda. Napupuyat ba yan at naiistress? Anu kayang pinapahid ni Oyoboy sa mukha niya at ang pretty pretty pa rin ng ateh niyo.

Si ate Kim... as usual, pwedeng pag aralan ng mga medtech sa UST bilang skeletal system.

Si Bea, mukhang mother role ng mga hitad sa pichur na itey.

At si mareng Angel "Rubi" P. Ok naman. parang humiwalas lang yung muk ap. Virgin epek din.

...At kaya pala nung makita ko to sa magazine stand sa may 7-11 Tagaytay, nagtataka ako kung bakit meron parang singit sa gilid ni ate Kristine mo. Parang may babae o lalakeng pinutol dahil uglipay siya at wit siya aprub sa cover.

Yun naman pala.. pag binulatlat mo ang buong cover ng issue, eh may mapapala ka pa na mas bongga. Ay, sige. ok. ikaw na. ikaw na ang kalendaryo ng gasolinahan. ANG LAKI.

Oh diba.. akalain mong... nasa pwetan ng magazine nakatiklop at hindi hinahayaang makita ng publiko ang ganda nina Carmen Soo, Erich Gonzales, Maja Salvador, Maricar Reyes, Shaina Magdayao, at si Many More.

Among them, bet ko yung itsura ni Maja dito.. napaka-serene.. akala mo dalisay. Pasok na pasok yan.

Sige tingan mo silang lahat. parang catalogue ng mga bestidang RTW sa SM.
yan din kaya ang metaphor ng karir nila sa ABSCBN.. mga nasa gilid lamang ng apat na bida natin sa harapan... mga sasabit at su-support na lang pag tumanggi yung isa sa role, nasagasaan, nabuntis, o nagkaron ng sex video? Ay sheet.. wag naman sana..

Teka... nasan pala dito si Denise Laurel?? papapirmahin niyo ng exclusive contract tapos ibebenta niyo sa "Midnight Phantom" na biglang susundan ng "Kristine," na nasa primetime pa, tapos wala dito?? Infur.. wala din naman si Cristine Reyes at si ateng Agua Bensita niyong si Andi Eigenman. Kaya keri na.. wag na maghinampo at mag inart.

Balik tayo sa online downloadable version ng METRO... bago ko pala maexperience yun.. bibili muna ako ng Ipad. haha.. ay sige, bibili muna na lang pala ako ng tig iisandaang piso per kopya ng magasin. napaka-long term ng dream na Ipad e..

nang ma-Endo ang Rubi

Endo na ang Rubi mga kapanatag. matapos ang halos kalahating taon, natapos na din ang pagmamaldita at pagpapatawa sa atin ni Rubi.

favorite sagutan ko pa rin nung namimili sila ng kabaong for Aling Rosana:

Kaye Abad: Rubi, kung buhay ang nanay, hindi siya matutuwa na mamahalin ang bibilhin mong kabaong sa kanya

Rubi: Ate, kung buhay ang nanay, hindi sana tayo namimili ng kabaong ngayon.

at eto pa, yung sagutan nila ni Henaro-- tatay ni Diet. haha..laftrip talaga!

Henaro: Hindi ka pa rin tumitigil sa pagkukunwari mo. Isa kang taksil!

Rubi: *after gulat facial expression* Naku. *gulat* nahiya naman ako sa inyo Papa. Kayo nga pala ay isang ulirang ama.

Ok naman ang ending... bumalik pa rin sa mga ugaling Pilipino na kailangan may moral values ang mga kwento, pati ang telenovela.

na-carmi martin si Rubi, naputol ang paa, nawalan ng jowa, nabokya ang mukha at wala din pera... pero masaya. Yun na nga ata ang pinakatinuro sa huling parte ng kwento... na walang pakialam si Papa God kung may pera ka, maganda ka, at mataas, and importanteyshus ay maayos kang makitungo at..MASAYA ka sa ginagawa mo. At ang kasiyahan ay hindi nanggagaling sa pansariling kagustuhan, nanggagaling din ito sa mga factor sa labas ng iyong sarili... mula sa mga kaibigan, pamilya, trabaho, at jowa.

Sayang..biglang naging idol pa naman ng masang malalandi si Rubi, kasi palaban, at napaka-totoo ng mga sinasabi at pinaninindigan. gow na gow ito. kaya lang..nung huli, sinapian ng cliche. pero keri na din.

Ibang iba ang kwento dun sa Mehikanang Rubi...
kasi ang ending nung sa mehikana... nagkaanak si Rubi, at yung junakis naman niya ang medyo parang kinakitaan ng future sa pagmamaldita.
Nakalimutan ko na din kung sino dito sa picture si Hector at sino si Alejandro.. Pero parang mas promising yung kulay mais yung herr. Yung isa kasi parang pumapasada ng tricycle.

Hindi ko naman masyadong kinwento lahat noh? hahaha.. yaan mo na tapos na naman e. hehe Kung di ka pa nakapanood...at least alam mo na ending.

Mamimiss ko din sa lahat...ay... si Juris... na pumapasok ang hininga kada may madadramang tagpo.
sapul na sapul pa ng lyrics nito yung kwento. at ang target talaga e paiyakin ka.



Dhi lhang..ihhkhaaw.. dhii lhaang ihhkawhh hanghh nhahihiraphan...
Ayhossh bhaaah?
Enjoy!



Sa wakas.. sana makatulog na ako ng maaga. . .

Linggo ng Pashyon Pashyon ng Pinoy 2010

Isang hagardo versozang client-visit day actually itong araw na ito.
Kailangan pa naming rumampa ni Je sa Makati bago kami maka-attend sa grandyosong Philippine Fashion Week.

Muntik pang maunsyami dahil bigla akong dinaanan ng boss ko dun sa isang building dahil may kailangan siya sa aking papeles. Nananadya ka ata e. Saktong sakto pare e.

Pero nalagpasan ko ang mga pag subok. hahaha at nang mag alas singko na.. yey! kailangan ko na lang intayin si POW para daanan kami at wuzooom!!! PFW, Here we come!

...may nadaanan pa kaming kaibigan. Hahaha.. ang Indian na si Banna. Hindi po siya indianero. sadyang Indian talaga siya. Magkalahi kami. Ako nga lang e half Indian, Half mango.

Matapos ang mala-isang oras na drive namin papuntang SMX Convention Center... nakarating na din kami. Nga pala, dahil wala naman akong kapangyarihan ni sailor moon na pwedeng mag-moon crystal power make up! ay pwede nang magpalit ng damit... sa kotse na ako nag change costume. at eto na kami sa CR nagreretats.

at hindi namin ni Pow pinalagpas ang wall. Hawak pa ata namin ang ticket. yey!

habang bored kami sa tagal mag ready get set gow ng rampahan... pichur pichuran muna. Actually si Happy Andrada lang naman talaga ang iniintay namin. at hindi naman niya kami binigo. Benggang bengga nga naman ang jetsetter epek ng kanyang koleksyon. Puro mga kambal ni Amelia Earhart ang napanood ko. wagi.

at matapos ang show... kami naman..

Naglipana nga rin pala ang sandamukal na pasyon-pasyon na mga beckymon. Hindi ko alam kung paano sila nagkaroon ng ticket pero basta nakapasok ang mga hitad. Ito ang sample ng kanilang outfit.

Exhibit A: sapatos na hinuling isuot ang medyas. Kalaboso.


Paglabas namin..saka naman namit na-meet and greet moment si Jonnette--ang friend ni Pow, at friend din nung sister ni Happy Andrada, kaya kami nagkaroon ng libreng ticket. gets? Kasama si Pow, Jonnette, at yung kapatid ni Happy (nakalimutan ko name. pasensya na mga kapanatag) dun sa reality dating show ng syete na "Take Me Out." Kaya sila dun nagkita kita. Naloka lang ako Kay mareng Jonnette natin dahil sadyang tapos na ang show nang mag-show sya sa amin. haha.. at ang sabi nia teh, "Dali picturean na tayo. Yun naman ang mahalaga eh. Yun may picture (ako) para kahit di umabot, sabihin pumunta ako."
Ok. Like it.

At kasama ni mareng Jonnette, si Mareng Mel na literal na kayhaba-haba ng herr. naka Lady gaga inspired din si Ate mo at pang-pashyonweyk talaga. Yun nga lang, no hindi nila naitapak sa entrada ng rampahan yung mga Parisian shoes nila. Kaya..kumain na lang kami sa UCC cafe kung saan uso ang nalilipasan ng gutom.

Mga 1-2hrs pala sineserve ang pagkain dito. sana man lang may abiso.

nawala na yung kagutuman ko kaya Milk shake na lang ata yung inorder ko. Pero isa pang factor eh, pang Shala ang menu.. parang hindi pasok sa banga ang budget. Kaya tipid tipiran sa pag order.. masabing naka-0rder lang.

Huli na ang lahat ng malaman kong....

libre pala ng kapatid ni Happy ang mga nilapang namin dahil...Bday niya pala. ahaha

binigyan niya din kami isa-isa ng mala-medyas na cellphone ---(ok lagayan ng cellphone). Sorry walang picture.

nang pauwi na kami.. nakita ko ang friend ko sa isa sa mga media agencies sa Makati, OMD.. Siya si Steph:) hi Steph. hahaa.. napaghalataang hindi tayo handa sa picture-ang ito.


...at natapos na... ang PFW.

pero hindi ang gabi ko..dahil may iba pa kaming pinuntahan... hihihi:))

more more more....